Ta strona została uwierzytelniona.
LXXXVI.
Z mgieł oceanu tworzy się rzeka;
Początek z nikłych ziaren las bierze;
Małą rzecz z wielką łączy przymierze;
Zwiera się z bliską rzeczą — daleka.
Od bezorężnych giną szermierze;
Prędki, kto śpieszy, prędszy, kto czeka.
Świat jest bezmiarem, lecz dla człowieka
Najlepszą z miar jest: przestać na mierze.
Upokorzeni bywają hardzi;
Z mąk poniżenia ginie, kto gardzi;
Zło się i dobro ze sobą splata;
Ból się z rozkoszą plącze ogniwem,
Rozpacz — z nadzieją, umarłe — z żywem,
Z ciał bezlotnością — dusza skrzydlata.
