miłym jest dla Boga przybytkiem. Przyjąłeś w dom twój tę świętą Loretańskiego domku Rodzinę, a ona poświęciła i serce twoje i ściany domu twego. Czy jesteś bogaty, czy ubogi, czy w zamku czy w chacie żyjesz, czy się weselisz czy płaczesz, zawsze wszędzie dobrze ci będzie. Wiara, nadzieja i miłość będą strzegły serca twego i domu twego. Tam gdzie ty wierzysz, niechaj się nikt bluźnić nie ośmiela; gdzie ty
kochasz, niech się nikt nie odważa szarpać sławę bliźniego! Serce twoje złączone z Bogiem, i dla tego będzie w domu twoim jedność, zgoda i miłość! Niech będzie w domu twoim praca, modlitwa i wesołość, nie ta
wesołość, którą Boga obrażamy, ale ta, którą Boga wielbimy; niechaj tam będą łzy, ale nie te, któremi Boga obrażamy, ale te, któremi go czcimy: wesołość serca niewinnego, łzy serca bolejąego. Uczyń twój domek
przysionkiem nieba na ziemi! Niebo przedgrobowe: to wiara i nadzieja; niebo zagrobowe: to widzenie i posiadanie. - Tu korona cierniowa, tam korona chwały! gdzie Bóg, tam niebo; wprowadź Boga do serca twego, a Bóg wstąpi do domu twego.
