produkcji przemysłowej. Prymat przemysłowy Anglia utraciła na rzecz Stanów Zjednoczonych, lecz jej głównym konkurentem handlowym na rynkach zagranicznych stały się Niemcy.
Podstawę utrzymywania się angielskiego prymatu w dziedzinie handlu stanowił m.in. fakt, że Anglia była „królową mórz”. Jeszcze do końca lat osiemdziesiątych wzrastała rola statków angielskich w transporcie morskim.
Flota angielska zdecydowanie górowała nad flotami wszystkich innych państw. Nawet w 1900 r. tonaż brytyjskich statków morskich był ponad 2 razy większy niż łączny tonaż statków pływających pod flagami: amerykańską, niemiecką i francuską; wynosił blisko połowę całego tonażu światowego. Anglia przodowała także pod względem nowoczesności statków morskich. W żadnej dziedzinie ekonomicznej przewaga angielska nie była tak wyraźna i nie utrzymywała się tak długo, jak w przemyśle stoczniowym. Jeszcze w 1914 r. zdecydowaną większość statków morskich budowano w Wielkiej Brytanii.
Anglia pozostawała jeszcze ciągle bankierem świata i światowym eksporterem kapitału. Zagraniczne inwestycje Wielkiej Brytanii nadal rosły. Gdy w 1840 r. wynosiły one około 0,2 miliarda funtów, to w 30 lat później podniosły się już do miliarda, a w 1900 r. osiągnęły kwotę 2 miliardów. Doszło do tego, że gdy w latach 1865—1898 dochód narodowy wysp brytyjskich ledwie się podwoił, to zysk z inwestycji zagranicznych wzrósł prawie
