Ta strona została uwierzytelniona.
W otchłań czarną szlak się toczy...
Stracił cię wóz Słonecznica...
W otchłań głucha szlak się toczy...
Zgasnął żar w iskierce...
Jeszcze-ć widzą żalne oczy...
Bić ustało serce...
(Za Książnicem Wodan-Król;
przy nim Pierwsza Fala.
Wodana długi biały płaszcz
osnuty cały krepą.
Przez krepę lśni się srebrny brzeg.
Osnuty krepą, biały strój,
ściągnięty srebrnym pasem.
W prawicy biały, prosty kostur.
Na głowie korona.)
PIERWSZA FALA.
(przy lewym Króla boku)
— Królu, oko me się łzawi:
Książnica tęskność trawi...
WODAN.
(do siebie raczej):
— Moje oko już nie łzawi:
Czas ostatnią łzę wytrawi...
Najmężniejszych serc dosięże...
W rydwan swój Czas wszystko wprzęże...
(po chwili, ze smutkiem głębokim):
