Ta strona została uwierzytelniona.
wyciągając w przestrzeń ciemną,
z trytonowych sypią konch
w rozłóg Morza pereł deszcz.)
— Sypcie, sypcie pereł łezki
W rozłóg Mórz czarno-niebieski —
FAL SZEREG TRZECI.
(pobrzękując w struny lutni)
— Płaczcie, płaczcie w gorzkie tony
Kralki żywot zawiedziony —
FAL SZEREG CZWARTY.
(sypiąc z konch srebrzyste gwiazdki)
— Snujcie, snujcie srebrne smugi
Do ostatniej tej posługi.
(Bliży się pochód.
Kryształowa płynie truna.
Na wezgłowia lica blade
widne i korona z pereł.
Ciało biel zasłony kryje.)
(Z poza truny słychać cichy,
smętny głos Wodana.)
WODAN.
(niewidoczny)
— Śpij, Królewno, śpij!
Stary Wodan-Król
żegna cię na zawsze...
