Ta strona została uwierzytelniona.
(Poprzez ciemny rozłóg Morza
biegnie wskos świetlisty szlak
smugą białą, srebrną.
Sunie z dali pochód Fal,
wolny, jednostajny,
długiem — po dwie w szereg — pasmem.
Włosy Wodnic rozpuszczone,
welonem kryte białym.
Białe powłóczyste szaty,
przetykane srebrną nicią.
Górą mży coś, ni to truna...
Żalne płyną pienia...)
FAL SZEREG PIERWSZY.
(Na taśmach zwieszone lutnie.
Śpiew z pobrzękiem strun):
— Grajcie, grajcie, w liry!
Noc spowiła serce w kiry —
FAL SZEREG WTÓRY.
(Dłoń odsiebną w ruch, miarowy
