Przejdź do zawartości

Strona:Koran (Buczacki) T. 2.djvu/359

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została skorygowana.

54. W dniu, w którym ustanie bieg czasu, niegodziwi będą przysięgać
55. Iż tylko godzinę zostawali w grobie, oni zawsze podobnie kłamali.
56. Wierni oświeceni łaską nieba powiedzą: zostawaliście tam, przez czas określony w księdze boskiéj; wy tam przebywaliście aż do dnia zmartwychwstania, otóż ten dzień; ale wy żyliście w zaślepieniu.
57. Wymówki ich będą próżne, a poddanie się bezpożyteczne.
58. Koran przedstawia wam rozliczne przykłady; a jednak na widok cudu, niedowiarek woła: to jest kłamstwo.
59. Tak Bóg kładzie pieczęć swą, na sercu tych których niewiadomością zaślepia.
60. Zachowujcie cierpliwość, obietnice boskie są nieomylne. Strzeżcie się lekkomyślności, ci których wiara jest chwiejącą się niech nie osłabią twojéj.




ROZDZIAŁ XXXI.
Wydany w Mekce — zawiera 34 wierszy.
LOKMAN.[1]

W Imie Boga litościwego i miłosiernego.

1. A. L. M. Te litery oznaczają księgę mądrości.
2. Ona jest rękojmią łask boskich, i światłem dla dobroczynnych.

3. I tych którzy odprawiają modlitwy, dają jałmużny i wierzą w przyszłe życie.

  1. Ten rozdział ma tytuł Lokman z powodu, że o nim jest mowa w 11 wierszu.