Strona:Konwencja haska IV.pdf/13

Aneks do Konwencji. REGULAMIN dotyczący praw i zwyczajów wojny lądowej. DZIAŁ I. O wojujących. ROZDZIAŁ I. Określenie wojującego. Art. 1.  Ustawy, prawa i obowiązki wojenne stosują się nietylko do armji, lecz również do pospolitego ruszenia i oddziałów ochotniczych, o ile odpowiadają one warunkom następującym:  1) jeżeli mają na czele osobę odpowiedzialną za swych podwładnych;  2) noszą stałą i dającą się rozpoznać zdaleka odznakę wyróżniającą;  3) jawnie noszą broń;  4) przestrzegają w swych działaniach praw i zwyczajów wojennych.  W tych krajach, gdzie pospolite ruszenie lub oddziały ochotnicze stanowią armję lub wchodzą w jej skład, nazwa armji rozciąga się na nie. Art. 2.  Ludność terytorjum niezajętego, która przy zbliżeniu się nieprzyjaciela dobrowolnie chwyta za broń, aby walczyć z wkraczającemi wojskami i nie miała czasu zorganizować się zgodnie z art. 1, będzie uważaną za stronę wojującą, jeżeli jawnie nosi broń i zachowuje prawa i zwyczaje wojenne. Art. 3.  Zbrojne siły stron wojujących mogą składać się z walczących i niewalczących. W razie zagarnięcia ich przez nieprzyjaciela zarówno tym, jak i tamtym przysługuje prawo być traktowanymi jak jeńcy wojenni. ROZDZIAŁ II. O jeńcach wojennych. Art. 4.  Jeńcy wojenni zostają pod władzą Rządu nieprzyjacielskiego, lecz nie pod władzą osób lub oddziałów, które ich wzięły do niewoli.  Powinni być traktowani w sposób humanitarny.  Wszystko, co stanowi ich własność osobistą, z wyjątkiem broni, koni i papierów wojskowych, pozostaje ich własnością. Art. 5.  Jeńcy wojenni mogą być poddani internowaniu w mieście, fortecy, obozie lub jakiemkolwiek innem miejscu, pod warunkiem niewydalania się poza pewne oznaczone granice; lecz zamknięcie ich może być zarządzone tylko jako niezbędny środek bezpieczeń-

Aneks do Konwencji. RÈGLEMENT concernant les lois et coutumes de la guerre sur terre. SECTION I. Des Belligérants. CHAPITRE I. De la qualité de belligérant. Article premier.  Les lois, les droits et les devoirs de la guerre ne s’appliquent pas seulement à l’armée, mais encore aux milices et aux corps de volontaires réunissant les conditions suivantes:  1) d’avoir à leur tête une personne responsable pour ses subordonnés;  2) d’avoir un signe distinctif fixe et reconnais-sable à distance;  3) de porter les armes ouvertement et  4) de se conformer dans leurs opérations aux lois et coutumes de la guerre.  Dans les pays où les milices ou des corps de volontaires constituent l’armée ou en font partie, ils sont compris sous la dénomination d’armée. Art. 2.  La population d’un territoire non occupé qui, à l’approche de l’ennemi, prend spontanément les armes pour combattre les troupes d’invasion sans avoir eu le temps de s’organiser conformément à l’article premier, sera considérée comme belligérante si elle porte les armes ouvertement et si elle respecte les lois et coutumes de la guerre. Art. 3.  Les forces armées des Parties belligérantes peuvent se composer de combattants et de non-combattants. En cas de capture par l’ennemi, les uns et les autres ont droit au traitement des prisonniers de guerre. CHAPITRE II. Des prisonniers de guerre. Art. 4.  Les prisonniers de guerre sont au pouvoir du Gouvernement ennemi, mais non des individus ou des corps qui les ont capturés.  Ils doivent être traités avec humanité.  Tout ce qui leur appartient personnellement, excepté les armes, les chevaux et Ies papiers militaires, reste leur propriété. Art. 5.  Les prisonniers de guerre peuvent être assujettis à l’internement dans une ville, forteresse, camp ou localité quelconque, avec obligation de ne pas s’en éloigner au delà de certaines limites déterminées; mais ils ne peuvent être enfermés que par