Strona:Kodeks honorowy i reguły pojedynku.djvu/63

się odbyć i raz jużeście się na nie zgodzili. Czy przyrzekacie stosować się do nich z całą sumiennością?
 Otrzymawszy odpowiedź twierdzącą, ciągnie dalej:
 Teraz, panowie, proszę uważać na słowa komendy. Przed komendą: odwieść! nie wolno odwieść kurków; przed komendą: strzelić! (lub: ognia!) nie wolno dać strzału, a na komendę: stój! należy walkę bezzwłocznie wstrzymać.
 § 206. Po tych wyjaśnieniach sekundanci wręczają przeciwnikom pistolety, ci je zatrzymują z lufami na dół skierowanemi.
 § 207. Sekundanci zajmują obecnie swoje miejsca, równolegle z linią strzału, przyczem obok każdego przeciwnika stoi sekundant strony przeciwnej.
 § 208. Strzał pierwszy przy obrazach trzeciego stopnia przysługuje zawsze obrażonemu. Jeżeli pojedynek wynikł nie z powodu obrazy czynnej, ma obrażony pierwszy strzał tylko wówczas, gdy odległość między stanowiskami wynosi możliwe maximum 35 kroków; przy mniejszej odległości rozstrzyga los, komu przyznać strzał pierwszy.
 § 209. Porządek strzałów jest następujący:

 a) zapaśnik, mający prawo pierwszego strzału, powinien z niego korzystać — pod groźbą utraty tego prawa — w ciągu jednej minuty;

 b) także w ciągu minuty powinien nastąpić strzał przeciwnika;

 c) jeżeli ten termin upłynął bezskutecznie, nie powinno się więcej na wystrzał zezwolić;

 d) jeżeli pierwszy strzał spowodował zranienie, wolno jest zranionemu, o ile może się trzymać o własnych siłach, dać strzał w ciągu dwóch minut.

 Po tym terminie traci prawo do strzału.
 § 210. Pojedynek musi być przerwanym po każdym