A kiedy siostra jej, Chrysotemis, usiłuje ją skłonić do ukrywania swych myśli i pozornego choćby poddania się woli matki i Ajgistosa Elektra odrzuca te perswazje z głęboką pogardą dla postawy siostry. Chrysotemis ostrzega Elektrę, że chcą ją zamknąć gdzieś za miastem w jakiejś ciemnicy, gdzie nigdy już słońca promieni nie ujrzy. Elektry to jednak nie przestrasza, nie dba o swe życie, chciałaby tylko być jak najdalej od niegodnej rodziny: padnę, gdy trzeba, na służbie rodzica — odpowiada siostrze. Chrysotemis pojawia się na scenie Sofoklesa, aby złożyć na grobie ojca dary od matki, którą do tej ofiary skłonił zły sen. W dramacie Ajschylosa to właśnie Elektra przyniosła ofiary na polecenie matki. Tutaj jednak namawia siostrę, aby darów Klitajmestry nie składała na grobie Agamemnona:
Czyż mniemasz, że chętny
Dar z owej ręki przyjąłby umarły,
Nad którym niegdyś pastwiła się ona,
I w jego włosach, ażby się zatarły,
Krwawe tej zbrodni ścierała znamiona?
(w. 442-446)
Niech złoży ofiary skromniejsze, ale od córek pochodzące i niech wzywa pomocy ojca:
A padłszy, błagaj, by on spoza grobu
Z pomocą przyszedł życzliwą dla dzieci,
Żeby Orestes zwycięskim pochodem
Stanął, podeptał naszych wrogów karki,
Byśmy skrzepione za przyszłym zawodem
Na grób obfitsze mogły nieść podarki.
(w. 454-458)
Podobnie w scenie z Klitajmestrą pełna nienawiści mówi do matki:
Skarżysz się ciągle, że złość moja judzi
W bracie mściciela: wiedz, żebym czyniła
Tak, gdybym mogła.
Jest więc tu Elektra przejęta jedną tylko myślą — pragnieniem pomszczenia śmierci ojca. Obowiązek wykonania tego spoczywał na jedynym synu, póki więc Elektra liczy na powrót Orestesa modli
