Strona:Kobiety antyku.pdf/39

Ajgistosa człowiek, który przez cały rok czuwał, żeby Agamemnon nie mógł go zaskoczyć. Uprzedzony Ajgistos schował w swoim domu dwudziestu silnych silnych ludzi, a w drugiej części domu kazał przygotować ucztę.
 Po czym z końmi i wozami pognał zapraszać Agamemnona, zdrajca. I nie wiedzącego, co mu grozi, zabił podczas wieczerzy, jak by kto zabił woła nad żłobem. I nie został ani jeden z towarzyszy Atrydy, którzy z nim przyszli, ani jeden z ludzi Ajgistosa — wszyscy w tym domu zginęli. W tym opisie Agamemnon ginie w domu Ajgistosa podczas uczty, zupełnie nie wspomniana jest Klitajmestra.
 Inaczej już to wygląda w opowieści duszy Agamemnona, kiedy Odyseusz dostawszy się do Hadesu, do świata zmarłych tam go spotyka. W XI pieśni Odysei, poświęconej wizycie Odyseusza w Hadesie, dokąd się dostał dzięki pomocy czarownicy Kirke, aby poprosić o wróżbę duszę wróżbity Terezjasza, spotkał tam Odyseusz dusze wielu innych zmarłych, a także Agamemnona, która mu powiedziała: Ajgistos zgotował mi śmierć i kres. Zabił mnie do spółki z moją okrutną żoną. Tu już więc Klitajmestra bierze udział w zbrodni, która nastąpiła zapewne we wspólnym domu Klitajmestry i Ajgistosa, bo — jak z dalszego ciągu opowieści wynika — była tam też przywieziona jako branka — Kasandra — córka Priama. Niewolnica zdobyta byłaby przywieziona do dawnego domu Agamemnona, a nie zabrana na ucztę do domu Ajgistosa. Kasandrę według dalszego ciągu opowieści Agamemnona zabiła sama Klitajmestra.
 Lecz najbardziej żałosny, jaki posłyszałem był głos córki Priama, Kasandry, którą przy mnie zabiła zdradziecka Klitajmestra: ręce wyciągnąłem, ale opadły i runąłem na ziemię ginąc od noża. A ta suka poszła sobie, nie racząc swą ręką zamknąć mi oczu ni ust, gdy miałem odejść do Hadesu. Nie masz nic bardziej szkaradnego i psiego nad kobietę, która taką rzecz w swych myślach uknuje. Oto jaką szkaradę wymyśliła ona gotując śmierć małżonkowi swej młodości.
 I drugi raz w pieśni XXIV znów dusza Agamemnona, spotkawszy dusze zabitych przez Odyseusza zalotników jego żony Penelopy, przeciwstawiając cnotliwą i wierną Penelopę swojej wiarołomnej żonie, mówi: Nie tak jak córka Tyndareosa, zbrodniarka, która zabiła męża swej młodości — posępna pieśń pójdzie za nią w świat i swą niesławą ścigać będzie kobiety, nawet cnotliwe.