(z powodu śmierci Adama Mahrburga). „L’epos nella letteratura degli Slavi balcanici“, studjum „Dante in Poloniae” i inne.
Na podłożu głębokich zagadnień filozoficznych oparła J. Dicksteinówna liczne swe prace z dziedziny krytyki literackiej, która właściwie stanowi główny cel jej badań.
Pozatem jest ona autorką głęboko refleksyjnych o pięknej formie poezji, których I tom ukazał się p. t. „Na duszy mej palecie“.
W r. b. Instytut dla Europy Wschodniej (Instituto per l’Europa Orientale) w Rzymie zaprosił J. Dicksteinównę do wygłoszenia kursu literatury polskiej w uniwersytecie Rzymskim oraz do stworzenia i prowadzenia działu polskiego w ramach samego Instytutu.
∗
∗ ∗ |
Uczoną wielkiej miary i wszechświatowej sławy była prawie nieznana u nas, zmarła w Anglji niedawno antropologistka, dr. Marja Antonina Czaplicka. Urodzona 1866 r. i wychowana w Warszawie, od najwcześniejszych lat oddawała się studjom przyrodniczym. Jako stypendystka Kasy Pomocy im. Mianowskiego dla osób pracujących naukowo wyjechała do Anglji, gdzie w 1912 r. otrzymuje dyplom na mocy prac antropologicznych w Oxfordzie, a w 1914 r. wyrusza pod egidą Oxfordzkiej szkoły Antropologicznej i Pensylwańskiego muzeum uniwersyteckiego na Syberję dla badania ras pierwotnych północnej i środkowej Azji. W wyprawie powyższej uczestniczyły trzy kobiety, jednak tylko dr. Czaplicka wytrwała do końca przygód życia koczowniczego wśród zimy pod biegunem północnym i upałów letnich Azji środkowej.
Członek Kollegjum w Sommerville i „Lady Margaret Hall” w Oxfordzie, zajmowała dr. M. Czaplicka w latach 1916 — 1920 stanowisko lektorki etnologji na Uniwersytecie Oxfordzkim, poczem została zaproszona do objęcia katedry antropologji w Bristolu.
W lipcu 1919 r. otrzymała z ramienia Królewskiego T-wa Geograficznego nagrodę im. Murchisona za wyprawę do Azji. Dzieła jej: „Mój rok na Syberji“, „Tubylcze plemiona Syberji“ i „Turcy Azji Środkowej w historji oraz w czasach
