Strona:Klemens Junosza - Zagrzebani.djvu/180

wne w przyjemnem towarzystwie czas przepędzać, aniżeli nad krosnami...
 — Wie pan, to rzecz względna, bardzo względna.
 — No tak, bezwzględnie żadna z pań nie przyzna się do tego, o czem myśli — jest to tak stara prawda jak świat.
 — Niech pan przyjmuje tę prawdę z dobrodziejstwem inwentarza...
 — Proszę — a wiesz że pani dobrodziejka co to znaczy?
 — Gdybym nie wiedziała co znaczy, nie używałabym tego terminu.
 Jajko się roześmiał.
 — Bardzo mnie cieszy, że choć z tej strony poznała pani nasz nieoszacowany kodeks cywilny. Teraz radziłbym pani studyować inny rozdział.
 — Naprzykład?
 — O małżeństwie...
 — To mnie najmniej obchodzi.
 — Oto nowe potwierdzenie starej prawdy.
 — Powiedziałam już panu co o niej myślą...
 — To postaci rzeczy nie zmienia, pani dobrodziejko.