Strona:Klemens Junosza - Powtórne życie.pdf/175

oczy na błędy, bo przecież mężczyznom wszystko wolno.
 — Alo cóż on robił ten twój mąż?! Zapytała z przerażeniem pani Walerya.
 — Zapytaj raczej, czego ten człowiek nie robił? Jak ci wiadomo był on lekarzem, specyalistą od chorób nerwowych; przyjmował u siebie lub odwiedzał na mieście mnóstwo histeryczek, kapryśnic, rozgrymaszonych, rozpieszczonych kobiet, które chorowały z próżniactwa i z nudów.
 — No, więc cóż, lekarz... pełnił swój obowiązek.
 — Ach moja droga. Przecież i my mamy także obowiązki i my je także spełniamy. Ja, naprzykład, wyszywam prześliczne rzeczy na kanwie, wyszywam, ale nie wdzięczę się przytem do kanwy i do włóczek.
 — Cóż znowu!
 — A on się wdzięczył do każdej pacyentki. Widziałem na swoje własne oczy... przez dziurkę od klucza.
 — Podpatrywałaś?!
 — Jest to, według mego zdania, obowiązek żony. Mąż powinien być pod kontrolą, tak samo jak kucharka, bo ci panowie chcą mieć również jak ona, koszykowe.
 — Przesada, Adelciu, przesada.
 — Zapewne. Doszło do tego, że do eleganckiego i pełnego uprzejmości doktora