Strona:Klemens Junosza - Fotografie wioskowe.djvu/64

 — Nie kupicie wy, to kupi kto inny... Żydów na świecie dość...
 — Owszem, może zawieziecie do Warszawy?... wieźcie. Tu koło nas nie będzie nikt Abramowi handlu psuł. Niech pani Kogucińska tę sprawę osądzi... teraz korale za bezcen, a on chce za skórki brać jak za złoto!
 — Bo pewnie, że się za bardzo drożysz — wtrąciła baba.
 Koguciński spojrzał na żonę zdumiony.
 — Toć sama kazałaś — rzekł bojaźliwie.
 — Ja? ani mi się śniło.
 — Wyraźnie powiedziałaś, żebym się ani ważył, bo...
 — Przywidziało ci się. Żeby inszemu żydowi, to rozumiem... ale Abram spokojny człowiek, krzywdyśmy od niego nie mieli...
 — To jest słowo sprawiedliwe i mądre — rzekł Abram. — Zaraz poznać kobietę rozumną, choć tego po sobie nie pokazuje... W oczach ma złość, ale w sercu dobroć. Jak przemówi, myślałby kto, że smoła i siarka z niej leci, a to jest sam miód. Wy nie jesteście warci takiej kobiety, panie Koguciński, naprawdę wam powiadam.
 — Bo mu też opuść, Janie, proszę cię.
 — Ha, skoro tak żądasz, to opuszczę. Przybijam!