Strona:Klemens Junosza - Żywota i spraw imć pana Symchy Borucha Kaltkugla ksiąg pięcioro.djvu/97

daleko prędszy i przyjemniejszy, aniżeli piesza wędrówka.
 — Czy to wasz wóz? — zapytał Symcha.
 — Nie, ojcowski.
 — A koń?
 — Także ojcowski. Woziłem drzewo na targ, sprzedałem i wracam do domu.
 — A kto weźmie pieniądze za drzewo? wy, czy wasz ojciec?
 — Ma się rozumieć, że ojciec. Ojciec to drzewo w lesie zakupili, ojcowy koń i wóz, to i pieniądze trzeba ojcu oddać.
 — A co wy z tego macie?
 — Co mam mieć? Nic nie mam. Każe ojciec jechać, to jadę...
 — To nie jest sprawiedliwie.
 — Dlaczego?
 — Powinniście mieć coś za swoją fatygę.
 — E, jaka tam fatyga...
 — Czy wy macie żonę i dzieci? — zapytał Symcha.
 Chłopak na całe gardło się roześmiał.
 — Chyba ty masz żonę!
 — Ja jeszcze nie mam — odrzekł z całą powagą młody Imć pan Kaltkugel.
 — To i ja nie mam.
 Z dalszego dyskursu dowiedział się Symcha, że chłopak jest synem zamożnego gospo-