Strona:Klemens Junosza - Żywota i spraw imć pana Symchy Borucha Kaltkugla ksiąg pięcioro.djvu/229

 — Gdzie się podział?
 — On pojechał...
 — Dokąd pojechał?
 — Ja nie wiem.
 — Słuchaj-no! powiedz, czy on pojechał sam, czy z kim?
 — Pojechał z... koniem.
 — Jesteś jeszcze bardzo głupi; ja się pytam, czy tate siedział na furze sam, czy i kto drugi siedział?
 — Siedziało parę gęsi.
 — Gęsi?
 — Alboż to raz ojciec wozi gęsi? Jak miał wyjeżdżać, to mama wołała na niego, żeby wziął gęsi, to tate wziął gęsi.
 — A kiedy to było? wczoraj?
 — Nie, to było takiego dnia, co się nazywa wczoraj od wczoraj.
 — Czy tate pojechał swoim koniem, czy miał wynajętą furmankę?
 — Pojechał swoim koniem.
 — Ty, kochaneczku, trochę nieprawdę mówisz. Powiedziałeś, że tate pojechał swoim koniem, a ja tego konia widzę: chodzi po trawie.
 — Bo koń już powrócił, to chodzi sobie po trawie.
 — Sam?