Strona:Klemens Junosza - Żywota i spraw imć pana Symchy Borucha Kaltkugla ksiąg pięcioro.djvu/183

umyślnie, abyście mnie nauczyli, jak postąpić, gdy się znowuż coś podobnego zdarzy.
 — A jakbyś ty myślał?
 — Jabym jemu dał kilka razy w kark i wyrzucił go za drzwi...
 — To bardzo źlebyś zrobił.
 — Więc jakże? Więc niema sposobu na takiego rozbójnika! więc on może mi zabrać wszystko, co mu się podoba?
 — On nas może zadenuncyować i zgubić każdej chwili.
 — Przecież jest waszym bratem, więc chybaby nie chciał przyczynić wam nieszczęścia.
 — On bardzo chciwy jest, ja nie mogę za niego ręczyć.
 — To po co przyjmowaliście go za węglarza?
 — Nie miałem kogo innego, coby się na tem znał, a on wypraktykowany i rozumie swoją sztukę bardzo dobrze.
 — I cóż stąd, kiedy ma taką brzydką naturę.
 — Ja myślałem, że on się zadowolni lada czem, że będzie poprzestawał na małem; i tak z początku było; tymczasem, jak zobaczył, że dobrze idzie, chciał coraz więcej i więcej...