Strona:Klemens Junosza-Z antropologji wiejskiej.pdf/134

chany panie, te sądy psu na budę się nie zdadzą, dopóki nie zostaną z gruntu zreformowane.
 — W czem mianowicie?
 — A no, sędzia i ławnicy, jako obywatele, powinni pełnić obowiązki honorowo, sekretarz zaś, powinien mieć przynajmniej półtora tysiąca rubli pensyi i dwóch kancelistów do pomocy; wtedy dopiero wymiar sprawiedliwości szedłby, jak się należy.
 Pedagog chciał odpowiedzieć, lecz przerwano mu. Jakiś chłop uchylił drzwi i rzekł:
 — Ławnik prosą, zeby pan pisorz zara przysedł do kancelaryi, bo już czas.
 — Dobrze, dobrze, powiedz że zaraz... Oto widzisz, panie profesorze, przypatrz się: ławnik woła. Któż jest ten ławnik? Pan Dmuchała, chłop, kolonista! Sam pewnie już zćwiczył miskę barszczu i ze dwa garnce kartofli, a mnie nie da zjeść uczciwie. Takie są chłopskie rządy!
 — Jednak Dmuchała, jest niezły człowiek, — rzekł pan profesor.
 — Niech go licho porwie. Chodźmy panie.
 To rzekłszy, pobiegł do kancelaryi.
 Wnętrze biednowolskiego sądu odznaczało się niesłychaną prostotą. Sala sesyonalna, oddzielona od publiczności drewnianą, czarno bejcowaną balustradą, była niska i duszna, obok niej znajdowała się izdebka, w której członkowie sądu odbywali narady.
 Sala świadków, z powodu braku miejsca, znajdowała się w kuchni pana pisarza.
 Maciej, stróż sądowy, głębokim basem zawołał:
 — Cichojta! nie pyskować, pókim dobry!
 Był to znak, że posiedzenie zara się rozpocznie.
 Potężny głos Macieja zrobił swoje.
 Publiczność w audytoryum zebrana uciszyła się nieco, słychać było tylko przytłumione szepty stron, westchnienia oskar-