Strona:Klemens Junosza-Wybór pism Tom IV.djvu/208

 — Kto, ojcze?
 — Oni... tutejsi.
 — O, tak, ojcze, oni są szlachetni i zacni, a doktór dał tyle dowodów życzliwości i poświęcenia, że przez całe życie nie wypłacimy mu się z długu.
 — Z długu... prawda... masz słuszność... to jest dług.
 — Zawdzięczamy mu życie ojca...
 Pan Sylwester znów oczy przymknął i leżał nieruchomie dość długo.
 — Irenko — odezwał się wreszcie — wszak ty tu jesteś?
 — Jestem, co ojciec rozkaże? Może poduszki poprawić?
 — Nie. Czy tu nikogo więcej nie ma?
 — Żywej duszy, ja tylko jedna.
 — A ona gdzie?
 — Kto?
 — Panna Jadwiga...
 — Odjechała do domu. Przyśle nam do pomocy młodszą swoją siostrę Anielkę. Bardzo wesoła dzieweczka, jeszcze prawie dziecko.
 — Irenko — spytał p. Sylwester — dlaczego panna Jadwiga odjechała?
 — Nie wiem, zapewne chciała wypocząć... Tyle nocy nie spała.
 — Moje dziecko, wcale nie dla tego... ona odjechała z innej przyczyny i ty bardzo dobrze tę przyczynę znasz.
 — Zkądżebym znać miała?