Strona:Klemens Junosza-Wybór pism Tom IV.djvu/170

również Irenka, zaciekawiona tem niepraktykowanem w Piotrowicach zjawiskiem, patrzyła tylko na ojca. Półmiski odnoszono prawie nietknięte. Po obiedzie p. Sylwester zapalił cygaro, wypił kawę i zamiast, jak zwykle, udać się do swego gabinetu, został w stołowym pokoju. Chodził od okna do okna i patrzył w nie zaniepokojony. Wreszcie kazał zawołać stangreta.
 — Osiodłasz mi konia, Piotrze — rzekł do przywołanego.
 — Słucham jaśnie pana, a którego jaśnie pan każe?
 — Tego, na którym zwykle jeżdżę.
 — Człapaka?
 — Tak. Osiodłaj zaraz i przyprowadź go tu przed ganek.
 — Jedziesz mężu? — spytała pani.
 — Głowa mnie boli, potrzebuję orzeźwienia, na pola chciałbym także spojrzeć...
 — Czy ojczulek nie wybiera się do Jania? — zapytała panna Irena.
 — Na cóż ci ta wiadomość potrzebna?
 — Gdyby ojczulek pozwolił — rzekła z przymileniem, — to...
 — To co?
 — Kazałabym osiodłać bułaną i pojechalibyśmy razem.
 — Wcale się do żadnego Jania nie wybieram — odrzekł szorstko.
 Stary człapak czuł, że mu się dzieje krzywda, że zaszło coś wyjątkowego, że popełniają względem niego nie-