Strona:Klemens Junosza-Pająki.pdf/102

ko wrócą i lada dzień ukażą się kolory na zmęczonej cierpieniem twarzyczce.
 Pan Karol był uszczęśliwiony; wszystko łatwiej znieść, gdy zdrowie służy, gdy przeklęte choróbsko opuści nareszcie progi domu.
 Na widok żony, powracającej do zdrowia, Karol zapomniał o całym świecie, o kłopotach, o Luftermanie nawet.
 Przyszedł rano, gdy pan Karol do biura się wybierał.
 — A, łaskawy pan Lufterman.
 — No, ja jestem, dzień dobry panu.
 — Przedewszystkiem bardzo panu dziękuję, że pan uwzględnił moje krytyczne położenie.
 — Co ja takiego uwzględniłem?
 — Żona moja chorowała kilka tygodni, rozumiesz pan, to pociąga za sobą wydatki, nie byłbym w stanie zapłacić panu raty, a pan był tak delikatny, że wcale nie przyszedł, by się upomnieć o nią.
 — Rzeczywiście, ja mam bardzo delikatną naturę, ale nie wiedziałem, że pańska żona była chora. Mnie to jest bardzo przykro, trzy razy przykro: raz, że żona pańska była chora, drugi raz, że pan nie jest przygotowany na ratę, a trzeci raz,