Strona:Kazimierz Przerwa-Tetmajer - Poezye T. 6.djvu/110

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została skorygowana.



Żeglarz.

Śpiewajcie złotołuskie wodnice powracającym żeglarzom!
Oto wracają do was, błąkawszy się długo w ogrodach...

Serce ludzkie często miewa sny —
mówi komuś: tak, to jesteś ty —
a naprawdę co tkwi w sercu tem,
było tylko jego własnym snem...


Co ty myślisz? Cóż obchodzi mnie?
Ja sam kładę myśli w czoło twe,
a tych myśli, co tam lgną się snuć,
ty mi nie psuj i ty mi nie brudź!


Z serca ból to i wyznać nie wstyd:
W legendowy kogo zmienić myt,
w cud go zakląć, przeistoczyć w czar,
a on urok własną ręką zdarł!