Ta strona została skorygowana.
Jak legali na miękkiej pościeli,
uplecionej z gałązek i ziela;
jak do rana spleceni leżeli...
Jak wstawali z żywicznej pościeli,
patrząc, że się świat ranem zabiela,
do potoku bieżeli, do chraści,
lico w wody zanurzyć huczące.
Jako rano, zanim wyszło słońce,
Mgły zrywały się w pęd z nad przepaści...
Opowiedzcie wy lasy, potoki,
jakie mieli w dolinach świtanie,
jak płynęły nad nimi obłoki
zda się płókać stopy Maryi Panny;
jako wicher powstawa poranny
i z mgły siwe wydobywał granie,
za graniami niebo słał błękitne.
Jako capy gwizdały podszczytne,
w fijołkowych potracone skałach,
za różowe turnie poskrywane...
Jako wody robiły się szklane,
a im dreszcze płynęły po ciałach.
