Strona:Kazimierz Przerwa-Tetmajer - Poezje Ser. 8.djvu/162

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

A kto w Zakonie stanął,
uwielbił zbroję z stali,
której nic nie wyszczerbi,
nie ugnie, ani skali —

kto wpłynął myślą w głębię,
zakutą w stal marmuru,
i z liściem palmy stanął
zielonym pośród chóru —

kto swoje serce czyste
położył jak na dłonie
i w grocie ducha światło
jak lampę wrył, co płonie —

kto wiatru świeży, chłodny
wiew czuje koło skroni:
ten bratem jest w Zakonie
w Ducha Świętego dłoni.