Strona:Kazimierz Przerwa-Tetmajer - Janosik król Tatr.pdf/71

sędzia w kapturze zapadłym na oczy, w opończy długiej. Obok stał kat i jego pomocnicy.
 Stawiono Kostkę przed stół.
 Stanął prosty i sztywny, jakby wyniosły.
 Królewski syn, ludu wódz i zbawiciel...
 — Ktoś jest — zapytał sędzia.
 — Aleksander Leon Kostka Napierski ze Sternberku.
 — Kłamiesz! — rzekł sędzia.
 — Kłamać nie będę. Jam Władysława Czwartego króla syn.
 — Z kim byłeś w zmowie?
 Nie rzekł nic.
 — Bierz go kat.
 Zbliżył się kat i jego pomocnicy. Zwleczono z Kostki odzienie do pasa. Do obręczy żelaznych, w podłogę wbitych, przywiązano mu nogi, do podobnych obręczy, wtwierdzonych w powałę, ręce i przewleczono sznury, które ujął kat w dłonie.
 — Z kim byłeś w zmowie?
 Nie odpowiedział.
 — Włócz go kat!
 — Raz!
 Kat wyprężył sznury. Zatrzeszczały kości w stawach w ciele Kostkowem.
 — Z kim byleś w zmowie?
 — Dwa!
 — Trzy!
 — Pal go kat!
 Dwaj pomocnicy kata przytknęli pochodnie do płonącego tygla i zapaliwszy, przybliżyli je do wytężonego, wyciągniętego w strunę ciała Kostki do boków. Skóra poczęła swędzić się.
 — Z kim byłeś w zmowie?
 Milczenie.