grzymie wspomniane pisma mianem „czarciej prasy”, która walczy fałszem, kłamstwem i oszczerstwem, wywołuje zgorszenie przed swoimi i obcymi. Gdyby tylko zgorszenie, ale wprost szkodę przynosi ta prasa sprawie narodowej, dając przez swe oszczerstwa wrogom broń do ręki, denuncyując osobistości z przeciwnego obozu, jakeśmy to n. p. przy spółkach zarobkowych widzieli. Wszak nie kto inny tylko ta nierozważna, nie licząca się ze słowami prasa dostarcza materyału do „Tajnej urzędowej korespondencyi” i argumentów ministrom pruskim do antypolskiej polityki. Chyba tylko na niedojrzałych elukubracyach tej prasy tramtradrackiej oparty, może taki minister v. d. Recke dziś Polakom pod zaborem pruskim cisnąć upomnienie w oczy, „aby z ogniem nie igrali”. Ta prasa też w chwili, kiedy kupienie sił wobec coraz gwałtowniejszych zamachów rządu i hakatyzmu jest obowiązkiem, jest koniecznością, szerszy systematycznie rozdział i rozdźwięk w społeczeństwie, zwłaszcza wśród mieszczaństwa, wytwarza frakcye, a tem samem zawichrza o rozbija zgromadzenia polskie, a co najgorsza przedwyborcze, czego następstwem może być klęska nowa przy wyborach się zbliżających. Wprawdzie przywódzca ruchu ludowego, p. Szymański, oświadczył, iż „solidarność uważamy za obowiązek święty, a jej naruszenie za zbrodnię, dodał atoli, że komitet ruchu ludowego za solidarność nie ręczy, nie wie nawet, czy nie posunie się nawet do zerwania solidarności, jako broni ostatecznej, tem więcej, że przez zerwanie solidarności nikt do kija żebraczego nie przyszedł”. Chcemy wierzyć, że to są frazesy puszczone na wiatr, że do wykonania groźby nie przyjdzie, że, jak pisze Deutsche Zeitung, zrobienie wyłomu w polskich szeregach przez zdrajców jest wykluczone[1]; z tem wszystkiem t. z. partya ludowa sprawie polskiej korzyści nie przynosi, nie z powodu swego programu, lecz krzykliwego i nie mądrego postępowania. Zwłaszcza reprezentacyi polskiej w Berlinie utrudnia niezmiernie zadanie. Uchwała n. p. walnego zebrania przedwyborczego w Poznaniu, narzucająca posłowi Cegielskiemu
- ↑ Kur. Pozn. 1807, n. 251.
