Ta strona została uwierzytelniona.
AKT PIERWSZY.
Teatr przedstawia kmiecią izbę.
SCENA I.
Stanisław, Bronisława, Bronika, Wiesław.
Stanisław (podając Wiesławowi worek z talarami).
Więc te pieniądze, com odliczył prawie,
Weź z soba w drogę kochany Wiesławie,
Jedź do Krakowa, a za te talary
Kupisz dwa konie — jeno dobierz pary.
Już jedynaka w boju mi zabili,
A mnie zgryzota i skrętny wiek chyli;
Nie mam w niemocy poufać komu,
Ty prawą ręką zostałeś mi w domu;
Po mej śmierci, tyś rodziny głowa:
