Strona:Karol du Prel - Spirytyzm (1908).djvu/154

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

siedziało przed zasłoną, leżały na stole i każdy z nas trzymał jedną z nich. Richet nałożył na palec lewej ręki medjum pierścionek kauczukowy szerokości jednego 1 cm., ażeby wiedzieć zawsze, którą rękę trzyma. Gdy zachodziło jakie zjawisko, mówił on natychmiast: „trzymam rękę z kauczukiem”, lub „trzymam rękę bez kauczuku”.
Zresztą historja Eusapji może zakończyć się w jakikolwiekbądź sposób, spirytyzm, który pomimo obojętności publiczności i oporu uczonych, poczynił tak znaczne postępy, będzie rozwijał się i dalej. Spirytyzm dzisiejszy jest już silnym młodzieńcem w porównaniu do dziecka, jakim był w czasie pierwszych badań; doniosłość tych badań wzrastała nieustannie, co poczęści należy zawdzięczać samym przeciwnikom, gdyż zarzuty ich pobudzały do dostarczania coraz to bardziej przekonywających dowodów. Przy dalszych badaniach będzie coraz więcej wychodzić na jaw, że w zjawiskach spirytystycznych mamy do czynienia nie z cudami, ale z nieznaną dotąd fizyką i psychologją, a więc ze zjawiskami zupełnie prawidłowemi. Poznanie tej prawidłowości pozbawi przeciwników ich najbardziej ulubionego