Strona:Karol May - Tajemnica Miksteków.pdf/127

 — Zdobędziemy je później.
 — Cóżbyście powiedzieli, gdybym już teraz postarał się dla was o zdobycz bogatą i użyteczną?
 — Przecież sam nic nie masz, nawet konia!
 — Wezmę sobie konia z pastwisk hacjendy; potem wrócę do stolicy Meksyku, wy zaś będziecie mi towarzyszyć.
 — Do Meksyku? A pocóż to?
 — Będziecie moją strażą; niełatwa to bowiem podróż. Jeżeli zgodzicie się na nią, otrzymacie sute podarki.
 — O jakich myślisz podarkach?
 — Wybierzecie je sami. Jestem hrabią, wielkim wodzem, mam wszystko, czego możecie zapragnąć.
 — Czy masz broń, proch i ołów?
 — Ile tylko chcecie.
 — I perły dla naszych squaw?
 — Ależ naturalnie!
 Indjan zaczynała pociągać obietnica hrabiego.
 — Dobrze, będziemy ci towarzyszyć, będziemy twoją strażą. — Tylko musisz każdemu dać strzelbę, tomahawk i po dwa noże. Nie obejdzie się również bez kul i ołowiu.
 — Wszystko otrzymacie.
 — I perły?
 — Dostaniecie perły, łańcuchy z drogich kamieni i pierścienie.
 — Zgoda; idziemy z tobą. Ale pamiętaj: zginiesz, jeżeli nas oszukasz. Dwóch tylko z tobą nie pójdzie; muszą wrócić do obozów naszych, aby sprowadzić mścicieli!

125