Strona:Karol May - Reïs Effendina.djvu/26

 Leżałem od strony rzeki, a reis musiał nadejść od strony lądu, więc spodziewałem się, że mnie nie zobaczy. Znajdowałem się w położeniu prerjowego myśliwca, podchodzącego Indjan! Pod tym względem miałem dość wprawy i byłem pewien, że dowiem się czegoś ważnego.
 Reis wszedł na pokład i przemierzył go krokami wpoprzek. Zawołano go cichem „pst!“, a on, widząc ich obu, zapytał:
 — No, co robi ten giaur? Oby go Allah w wiecznym pogrążył ogniu!
 Brzmiało to cokolwiek inaczej, aniżeli uprzejme przywitanie, z jakiem przyjął mnie na wstępie.
 — Siedzi w swej komórce i pali fajkę — odpowiedział chajjal trzeci.
 — Nie ma zamiaru wyjść?
 — Nie. Czuje się niezdrów; wykurzy dwie fajki, a potem zaśnie. Zresztą, powiedziałem mu, że dostanie zapalenia oczu, jeżeli wyjdzie.
 — Bardzo sprytnie! Bodajby ten pies udusił się swoim tytoniem! Jak śmie taki

171

22