Strona:Karol May - Rapir i tomahawk.djvu/128

 — Wysłał mnie w kierunku Chihuahua na zwiady. Właściwie przeznaczony był do tego Czarny Gerard, ale uprosił Juareza, aby mógł się udać do Guadelupy; ma tam znajomych, których chce ochraniać.
 — Któż to taki ten Czarny Gerard?
 — Sławny strzelec. Z pochodzenia jest Francuzem, ale ukochał swą przybraną ojczyznę.
 — Powiadacie, że ten Gerard jest teraz w Guadelupie? Jak to daleko stąd? Dwa dni drogi, nieprawdaż?
 — Mniej więcej. Pojutrze po południu możecie tam dotrzeć.
 — Gdzież można znaleźć Juareza?
 — Na południe od fortu; stamtąd ciągnie na Francuzów.
 — Jeżeli więc ruszymy prosto ku Guadelupie, natrafimy na jego ślad?
 — Bezwątpienia.
 — Więc mam nadzieję, że się zobaczymy u Juareza.
 — Będę go musiał odwiedzić, aby złożyć raport. Radzę wam jednak śpieszyć do fortu i ulokować tam panie, zanim przybędzie prezydent. Trudno przewidzieć, jakie grozić mogą niebezpieczeństwa.
 — Ma pan rację; zapewne usłuchamy pańskiej rady. — Niech mi sennor powie, jak się pan dostał do Ameryki? Brat nigdy o panu nie mówił:
 — Jesteśmy pogniewani.
 — Ach, jaka szkoda! Dlaczegóż to?
 — Z powodu dziewczyny; kochaliśmy ją obydwaj. Wstąpił do wojska, korespondowaliśmy z początku ze sobą, ale listy nasze były krótkie, lakoniczne, Na tem się skończyło.

126