Strona:Karol May - Przez pustynię tom 1.djvu/97

 — Przybył do mnie obcy zihdi i prosił mnie o mieszkanie, które mu też dałem.
 — Gdzie jest to mieszkanie?
 — Na górze.
 — W takim razie człowiek ten nie będzie mi wcale przeszkadzał. Zrób, co ci się podoba, szejku.
 — Ale głowa twa ma dużo do myślenia, a u niego jest służący, który za wiele gwiżdże i śpiewa.
 — Jeśli mi będzie przeszkadzał, to zabronię mu.
 Stroskany gospodarz wyszedł i zostałem wreszcie sam. Ale widocznie nie było mi dziś przeznaczonem oddać się swym myślom w spokoju, bo usłyszałem znów kroki dwóch ludzi, którzy, przybywając z przeciwnych stron, zetknęli się właśnie przy moich drzwiach.
 — Czego tu chcesz? Kim jesteś? — zapytał jeden z nich.
 Poznałem po głosie Halefa, mego małego służącego.
 — Przedewszystkiem powiedz, kto ty jesteś i czego chcesz w tym domu? — zapytał drugi.
 — Ja? Należę do tego domu — odpowiedział Halel oburzony.
 — I ja także!
 — Kim jesteś?
 — Jestem Hamzad el Dżerbaja.
 — A ja jestem hadżi Halef Omar agha.
 — Agha?
 — Tak; towarzyszem jestem i opiekunem mego pana.
 — Kto jest twym panem?
 — Sławny lekarz, który mieszka tu w tym pokoju.
 — Sławny lekarz? Co on leczy?
 — Wszystko.
 — Wszystko? Nie blaguj. Jest tylko jeden, który wszystko może leczyć.
 — Kto to?
 — Ja.
 — To ty także jesteś lekarzem?
 — Nie. Jestem opiekunem mego pana.
 — Kto jest twój pan?
 — Niewiadomo. Dopiero co wprowadziliśmy się do tego domu.
 — Mogliście zostać na dworze.
 — Dlaczego?