Strona:Karol May - Przez dziki Kurdystan Cz.2.djvu/91

sko, jadła i napoju dla ciebie i dla innych. Wyszukaj sobie miejsce, jakie ci się wyda stosownem! Nieopodal domu rozciągał się miękki trawnik, na którym rozłożyliśmy się wygodnie. Konie popętaliśmy tak, jak to robią Indjanie; mogły się one paść, ale daleko odejść nie mogły; roznieciliśmy potężne ognisko, a dokoła niego ułożyliśmy przysłane nam rogoże. Niebawem otrzymaliśmy świeżo zarżnięte jagnię, które musieliśmy sobie sami upiec. Stało się to w ten sposób, że zawiesiliśmy jagnię na długim, prostym konarze, którego użyliśmy zamiast rożna.
 O ucieczce nie było co myśleć, gdyż cała gromada Nestorjanów rozłożyła się dokoła nas przy licznych ogniskach. Piekli sobie koźlęta i jagnięta w ten sam sposób, co my i byli pełni radości z powodu odniesionego dzisiaj zwycięstwa.
 — Jak się czujecie? — zapytał siedzący po lewej stronie Lindsay.
 — Jak człowiek głodny, sir.
 — Well! Macie słuszność!
 Odwrócił się odemnie ku Halefowi, zdejmującemu pieczeń z ognia, aby ją pokrajać, ale był talki głodny, że nie mógł doczekać końca, wyciął sobie co prędzej smaczny kąsek i otworzył usta w ten sposób, że utworzyły dwie przeciw- i cztery przyprostokątnie, między którem i podążyć miał kąsek ku swemu doczesnemu przeznaczeniu.
 W tejże samej chwili spojrzałem przypadkowo ku domowi. Był dość jasno oświetlony mnóstwem ogni, dzięki czemu rozpoznałem głowę ludzką, wznoszącą się powoli nad krawędzią dachu. Za głową ukazała się szyja, potem ramiona, aż w końcu dostrzegłem lufę flinty, wymierzoną wprost w nasze ognisko. W momencie chwyciłem moją strzelbę i złożyłem się. Z góry błysnął strzał i w tej chwili prawie huknął także mój, poczem zabrzmiał jeden okrzyk na górze, a drugi na dole. Ten drugi wypadł z pomiędzy przeciw- i przyprostokątni Anglika, któremu kula podstępnego strzelca wytrąciła z ręki nóż razem z kąskiem.
 — Zounds! — zawołał. — Co to za łotr, he?
 Wszystko to stało się tak niezmiernie szybko, że nikt nie dostrzegł błysku strzału na dachu. Jeden z siedzą-

87