Strona:Karol May - Old Surehand 06.djvu/158

—  344  —

słowem każdy wierzy w to, co mu najbardziej przemawia do przekonania. Nie chcę tych ludzi dzielić na klasy, ani wydawać o nich wyroku.
 — Czy przypominacie sobie, o czem mówiliśmy wtedy?
 — Tak.
 — Prosiłem was, żebyście mi pomogli w odzyskaniu utraconej wiary.
 — A ja oświadczyłem, że jestem na to za słaby. Prawdziwa pomoc w Bogu.
 — Powiedzieliście coś więcej, czego już dziś niestety nie pomnę.
 — Odesłałem was do tego, który kieruje uczuciami i mówi: „Jam jest prawda i żywot“. Wy szukacie i walczycie o prawdę, do której nie dojdziecie drogą myśli, ani nauki. Ale się pocieszcie! Nagle i niespodzianie wzejdzie wam ona, jak ongiś mędrcom ze Wschodu gwiazda, która zawiodła ich do Betleem.
 — To były wasze słowa, mr. Shatterhand. Zapowiedzieliście mi nawet, że ta gwiazda rychło się zjawi.
 — Istotnie mówiłem wam, że Betleem wasze leży niedaleko w przestrzeni i czasie.
 — Nie znalazłem go niestety!
 — Znajdziecie je. Powiem wam jak wówczas: „Przeczuwam, że leży ono bliżej was, aniżeli się domyślacie“.
 Spojrzał mi w twarz badawczo i zapytał.
 — Czy macie jaką podstawę do tego?
 — Odpowiadam na to pytaniem: Czy są przeczucia bezpodstawne?
 — Nie wiem.
 — Albo uzasadnione?
 — Nie jestem uczonym. Te pytania są dla mnie za trudne.
 — Niech więc zostanie na tem, że ja to przeczuwam. Czy modlicie się codziennie?
 — Już bardzo dawno tego nie czyniłem.
 — To zacznijcie teraz nanowo! Modlitwa wierzącego