Strona:Karol May - Król naftowy V.djvu/145

się bacznie jednemu z głazów, rzekł do Old Shatterhanda:
 — Za wielkim trójkątnym głazem kryje się nieprzyjaciel. Czy mój brat go dojrzał?
 — Tak. Widziałem, jak pełzał do głazu. To sam wódz Mokaszi.
 — A więc nadeszła chwila. Czy mój brat nie sądzi, iż lepiej nie czekać na ich natarcie?
 — Czy chcesz z nimi mówić?
 — Nie. Niech przemówi mój biały brat. Ty masz sztuciec, który uważają za broń zaczarowaną. A zatem głos twój bardziej zaważy od mego.
 — Dobrze, zaczynamy!
 Półgłosem wypowiedział kilka słów w kierunku zagajnika, gdzie zaczaiła się setka Nawajów, i rzekł potem do białych:
 — Nijorowie nadchodzą. Podnieście się i przyłóżcie strzelby do skroni!
 Postąpił kilka kroków naprzód i, przygotowawszy sztuciec do strzału, zawołał w kierunku głazu:
 — Czemu chowa się Mokaszi, wódz Nijorów, skoro chce nas odwiedzić? Może do nas przybyć otwarcie. Wiemy, że znajduje się tutaj wraz z trzema setkami swych wojowników.
 — Uff, uff! — rozległo się za skałą, i Mokaszi podniósł się, — Białe psy wiedzą, że jeste-

143