Strona:Karol May - Król naftowy II.djvu/35

 — Nie wiedziałem o tem, drogi panie. Poszukiwałem dla opery podwójnego trelu. Ponieważ nie znalazłem go w obozie, więc oddaliłem się w noc, gdzie nikt mi nie przeszkadza.
 — Usiadł pan na ziemi?
 — Tak.
 — I czekał przybycia trelu? Ale zamiast niego przybył kto inny, jakiś obcy, który cię nie zobaczył i potknął się o pana.
 — Nie potknął się, lecz runął na mnie jak długi. Po chwili trzymał mnie już za gardło tak, jak się trzyma skrzypce.
 — Potem był duet?
 — Właściwie nie duet. Niewiele ze sobą rozmawialiśmy.
 — Pan po niemiecku, on po angielsku, i nie zrozumieliście się wzajemnie!
 — Nic dziwnego. Kto chce mnie zrozumieć, nie powinien ściskać za gardło. Powinien był o tem wiedzieć! Zresztą, skoro tylko zwolnił nieco uścisku, skorzystałem z okazji i opuściłem to miejsce dysonansów.
 — Czy aby allegro czy allegrissimo?
 — Więcej już con fretta, gdyż podejrzewałem, że mnie ponownie schwytać zechce.
 — Chciał, chciał nawet czegoś więcej! Czy wie pan kto to był?
 — Nie. W toku krótkiej rozmowy nie mieliśmy sposobności przedstawienia się wzajemnego.

33