Strona:Karol May - Kianglu czyli Chińscy rozbójnicy.djvu/189

—   185   —

 — Dobrze, wszystko się stanie podług twojej woli.
 Dolar wywarł widocznie swój wpływ na surowego policyanta i dowiódł mu wyraźnie, że nie byliśmy barbarzyńcami. Palankin stał już przed domem, wsiedliśmy więc do niego, goście zaś herbaciarni razem z jej gospodarzem postępowali za nami pod strażą policyantów.
 W ten sposób przybyliśmy przed gmach sądowy.
 Był to dość okazały budynek, ozdobiony drewnianą kolumnadą. W pierwszym podwórcu ujrzeliśmy gromadę żołnierzy w takich samych uniformach, jak nasi przewodnicy. Tutaj wysiedliśmy z palankinu, przyczem jeszcze jeden dolar utonął w ręku dowódcy.
 — Nie jesteście zwyczajnymi ludźmi, postaram się więc, abyście nie czekali pomiędzy tłumem, lecz w pokoju, przeznaczonym dla znakomitszych osób.
 Skinął na jednego z młodszych oficerów, któremu szepnął coś do ucha, poczem ten ostatni poprowadził nas na górne piętro do jakiegoś elegancko umeblowanego pokoju.
 — Poczekajcie tutaj, — rzekł.
 Oddalił się na chwilę i wrócił z dwiema filiżankami herbaty, które nam ofiarował. Rzecz prosta, że nowy dolar wyleciał kapitanowi z kieszeni.
 — Nie bójcie się, — pocieszał nas oficer, —