Strona:Karol Marx-Walki klasowe we Francji 1848-1850 r.djvu/176

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

cowe. Tym komicznym kandydatem był spartański ojciec rodziny Leclerc, któremu zresztą prasa po kawałku zdarła z ciała bohaterską zbroję i który też przy wyborach poniósł świetną klęskę. Nowe zwycięstwo wyborcze 28 kwietnia dodało dumy Górze i drobnomieszczaństwu. Góra cieszyła się już myślą, że zdoła dojść do celu swych pragnień na drodze czysto legalnej, bez nowej rewolucji, która wysunęłaby na czoło proletarjat. Góra była pewna, że przy nowych wyborach w r. 1852 powszechne głosowanie wprowadzi p. Ledru-Rollina na krzesło prezydenta, a większość członków Góry do Zgromadzenia. Partja porządku, którą wznowienie wyborów, kandydatura Sué’go i nastrój Góry i drobnomieszczaństwa doskonale przekonały, że drobnomieszczanie są zdecydowani przy wszelkich okolicznościach zachować spokój, — odpowiedziała na oba zwycięstwa wyborcze nową ustawą wyborczą, która znosiła powszechne prawo głosowania.
Rząd był o tyle ostrożny, że nie wziął tego projektu prawa na własną odpowiedzialność. Zrobił on pozorne ustępstwo większości i powierzył wypracowanie projektu przywódcom tej większości, jej 17 burgrabiom. Nie rząd więc zaproponował Zgromadzeniu zniesienie powszechnego prawa wyborczego, lecz większość Zgromadzenia zaproponowała je sama sobie.
8 maja projekt przedłożono izbie. Cała prasa socjalno-demokratyczna powstała, jak jeden mąż, aby nawoływać lud do zachowania się pełnego godności, calme majesteux (majestatycznego spokoju), do bier-