Przejdź do zawartości

Strona:Karol Mátyás - Słowniczek gwary ludu zamieszkującego wschodnio-południową najbliższą okolicę Nowego Sącza.djvu/21

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została skorygowana.
17

drążek drewniany, którego tylny koniec połączony z drążkiem łączący u spodu obie tylne nogi, a przedni z korbą; wapka abo pies, maleńka deszczułeczka przytwierdzona u przodu do grządki, „co noga na niem siedzi, co sie nogom spirá na niem, to przycyniá siuwy“; noga, co xodzi korba po ni; noga cvártá; żabka, drewniana nasadka u spodu przedniéj nogi, w którą wchodzi korba; stalica, żelazne okucie na przednim końcu skrzynki; korba, zagięty kawałek drzewa, ruchomy, do którego końca przytwierdzony jest kosák; kosák, długi, krzywy, szeroki nóż do rznięcia słomy; kuska z uosełkǫm, co sie uostrzy kosák; spǫski, drewniane prążki u spodu skrzynki służące do przytwierdzenia nóg do skrzynki.

Cepy.

Dłuższy kij dzirdzák; — mniejszy cepák; — skórzane nakryvki na końcu dzirdzáka i cepáka kapice; — skórzany pasek przechodzący przez kapice sfora.

Pwug (pług).

Dyszel z dziurkami do gwoździ gręndziel; — drewniana nasada u spodu, w któréj spoczywają „nogi“, (dva vygięte kije do trzymania pługa w czasie orania) i średnica, pwóz;blacha do orania.