Strona:Karol Irzykowski - Nowele.pdf/66

a raczej został wystrzelony z łóżka niby z armaty na sam środek pokoju.
 — Znając mnie, powinnaś mówić zawsze dalszą godzinę, niż ta, która jest w istocie.
 Zaczął się ubierać na gwałt, co miało ten skutek, że o mało nie zamaczał w kawie pończochy zamiast kajzerki i nie wdział spodni syna zamiast swego surduta. Uporawszy się jako tako z tualetą, był już gotów do wyjścia, gdy naraz zobaczył na stole nieprzepisane jeszcze »kawałki« biurowe, opatrzone u góry złowrogimi napisami: »zaraz«, »natychmiast«, »statim«. I zdawało mu się, że te obrzydliwe kawałki papieru krzyczą na niego: natychmiast! statim! jakby miały za chwilę dostać nogi i gdzieś uciekać.
 — Czemuś tego nie przepisała? widziałaś przecie, że nie mam czasu — rzekł do żony.
 — Nie wiedziałam, że chcesz.
 — Mam-że wam zawsze wszystko mówić? Powinnaś się domyślić, że cię prosić nie będę, i jakoś mi to ułatwić. Jest się biednym, ale niech się będzie biednym