Strona:Kajetan Sawczuk - Pieśni Kajetana Sawczuka.djvu/18

Niech brzmi wkoło śpiew!
Śpiewaj duszo, piejcie usta
Dzisiaj — tylko żyć.
Niech echami brzmi dal pusta
Niech się w tęczach pieśń ma huśta
Jak pajęcza nić.
Hej, nie zmoże praca dłoni —
Czuje roskosz dłoń.
Pieśń za pieśnią w dal pogoni,
Aż uwięźnie w nieba toni,
Zatli żarem skroń.
Czyż być może trud ciężarem
Gdy wszystko chce żyć?
Gdy świat cały płonie czarem,
Pola dyszą tajnym gwarem...
Bić pieśniami, bić!
Bić pieśniami w silne tony
Jakich nie znał świat!
Niech brzmią serca jako dzwony...
To przyszłości naszej plony...
To los naszych chat.
Ten się smucić dziś nie może
Kto zna szmery strzech.
Te wieczorne głosy Boże
Lub gdy cicho płoną zorze...
Niech brzmi śpiew i śmiech!
Bo dziś śpiewa żywioł cały
W jeden, zgodny chór —
Bo świat wielki i wspaniały,
Bo w około brzmią hejnały,
Brzmi pomrukiem bór.
Kogóż pieśni te nie wzruszą?
Hej, gdzie jest ten człek?
Ranną ciszą, nocną głuszą
Niechaj pije całą duszą
Pieśń, senności lek!
Hej, wiosenko, Boża, złota,
Lśni twa jasna twarz,
Znikła, zczezła dusz tęsknota
Przez rozwarte nieba wrota
Grasz, cudownie grasz...
Hej, jak błogo dusze marzą
Patrząc w tajnie szyb
Gdzie się oczy lśnią i żarzą.
Hej, jak pługi cicho gwarzą