Strona:Juljusz Verne-Podróż podziemna.pdf/163

dobnego. Czyżby oziębienie kuli ziemskiej wytworzyło te obłoki i wody?
 Znałem z opisu podróżników, różne pieczary podziemne, ale takiej nie wyobrażałem sobie nigdy.
 Wszystkie cuda widoku, rozpościerającego się przedemną, oglądałem w głębokiem milczeniu. Brakło mi słów dla odtworzenia wrażeń. Zdawało mi się, że znajduję się na jakiejś odległej planecie, na Uranii lub Neptunie.
 Patrzałem, myślałem i podziwiałem to wszystko z pewnym przestrachem. Nieprzewidziane to widowisko wywołało na mej twarzy rumieńce zdrowia. Pęd powietrza ożywiał mnie i wlewał świeży tlen w moje płuca.
 Zrozumieć łatwo, że po czterdziestu siedmiu godzinach więzienia w wązkiej galerji, wielką radością było oddychać słonem morskiem powietrzem.
 Nie żałowałem wcale, żem opuścił moją grotę.
 Stryj mój, obeznany już z cudami przyrody, nie zachwycał się tem wszystkiem.
 — Czy czujesz się na siłach przejść się ze mną trochę? — zapytał.
 — Naturalnie! z największą przyjemnością — odpowiedziałem.