Strona:Juljusz Verne-Podróż podziemna.pdf/162

działby to dziwne, specjalne światło, które oświecało najmniejsze cząstki wody.
 Nie było to światło słoneczne z olśniewającym blaskiem promieni, nie było to blade światło nocnych gwiazd, które jest tylko światłem odbitem, pozbawionem ciepła.
 Nie. Kolor światła był jasny i suchy, zaś podnosienie się temperatury świadczyło o obecności elektrycznej siły.
 Była to jakby jutrzenka, zjawisko kosmiczne.
 Niebo nad moją głową utworzone było z dużych obłoków ruchomych i zmiennych, które lada chwila mogły spaść w postaci ulewnych deszczów.
 Widok był prześliczny. Elektryczne światło rzucało tysiące promieni i chwilami kierował się ku nam jakiś płomyk i zdawał się nas dosięgać.
 Ale w rzeczywistości nie było to słońce, nie promieniowało bowiem ani odrobiną ciepła.
 Byliśmy, jakgdyby uwięzieni w tej olbrzymiej masie wody.
 Szerokości tego morza nie można było zmierzyć okiem. Podobnie rzecz się miała z długością.
 Nie mogłem pojąć, skąd się wzięło coś podobnego we wnętrzu ziemi. Nauka geologji nie przypuszczała istnienia niczego po-