podobnem byłoby powtórzyć ich nietylko po łacinie, ale i w volapüku. Całą Europę opanował szał żartu do tego stopnia, że w końcu yankesi poczęli się za ziomkami ujmować. Tak, wszak Barbicane, Nicholl, Maston byli rodem amerykanie, należeli do wielce sławetnego stowarzyszenia w Baltimore, o mało też nie zmuszono rządu związkowego do wydania wojny Staremu Lądowi.
Nakoniec cios ostateczny zadała biednym inżynierom piosnka francuzka, którą sławny Paulus, żyjący jeszcze w owej epoce, wprowadził w modę. Piosnka ta obiegała kawiarnie całego świata.
Oto jeden z kupletów, który cieszył się szalonem powodzeniem:
Aby naszej starej ziemi
Wpół nadpsutą oś przemienić,
Zbudowano wielkie działo,
Które wstrząsnąć ziemią miało.
To dopiero wielkie dziwo!
Dano rozkaz, aby złowić
Trzech szaleńców tych. Na szczęście,
Choć wybuchło, nic się nie stało.
Niech żyje nasza stara machina!
Ale czy dowiemy się nakoniec, czemu zawdzięczać należało niepowodzenie tego przedsięwzięcia? Czy niepowodzenie to było dowodem, że operacya była niemożliwą do uskutecznienia? — że siły, któremi ludzie rozporządzać mogą, nie starczą
