Strona:Juliusz Verne-Sfinks lodowy.djvu/092

— 76 —

 — Miły mi zaszczyt poznania pana. Proszę jednak wyobrazić sobie, panie Jeorling, że dotąd nie znam również nazwiska kapitana Halbranu.
 — Nazywa się Guy, Len Guy...
 — I jest Anglikiem zapewne.
 — Tak jest, panie.
 — W takim razie sądzę, że mógłby zadać sobie odrobinę trudu i odwiedzić mię, jako swego ziomka. Ale pozwól pan! Nazwisko kapitana nie jest mi zupełnie obcem... Tak jest, Guy — Guy...
 — Wiliam Guy — dopomogłem spiesznie, żywo zainteresowany.
 — Otóż to! Wiliam Guy, pamiętam dobrze!
 — Który dowodził żaglowcem Orion.
 — Rzeczywiście, taka była nazwa statku.
 — A który ostatni raz zatrzymał się u brzegów Tristan, jest temu lat jedenaście.
 — Zapewne będzie już tyle. Siedm lat właśnie mijało wtenczas od chwili mego tu osiedlenia, przypominam sobie najdokładniej! Dzielny to był człowiek ten Wiliam Guy! Szczery, przystępny, prawdziwy gentleman; może trochę dumny, ale poczciwa natura.
 — A statek Orion przypominasz pan sobie?
 — Jakbym go wczoraj dopiero widział. Stał właśnie na tem samem miejscu, które zajmuje w obecnej chwili Halbran. Żaglowiec jakich mało, mówię panu! Lekki wysmukły, o wązkim, prawie śpiczastym przodzie. Liwerpool był jego stałym portem.
 — Tak rzeczywiście być miało.
 — Gdzież się on teraz znajduje?
 — Mamy wiadomość, że Orion zginął wraz z całą prawie załogą.
 — Czy nie wiadomem jest panu jakim sposobem?