Strona:Juliusz Verne-Hektor Servadac cz.2.djvu/129

bardzo przekonany. Mnie to nie wydaje się tak pewnem, jak panu i muszę bardzo panować nad sobą by...
 — By co? — zapytał Hektor Servadac.
 — By mu nie zniszczyć jego złowrogiego instrumentu.
 — Potłuc lunetę, Ben-Zufie!
 — Na tysiąc kawałków!
 — O! tylko spróbuj, a każę cię powiesić.
 — O! powiesić!
 — Czyż nie jestem generalnym gubernatorem Galii?
 — I to prawda, panie kapitanie! — odpowiedział Ben-Zuf.
 Prawdą jest, iż gdyby został skazany, to prędzej sam założyłby sobie stryczek na szyję, aniżeliby zaprzeczył prawa życia i śmierci „jego ekscelencyi.“
 Dnia 1go października odległość między Jowiszem a Galią wynosiła wszystkiego ośmnaście milionów mil. Planeta więc znajdował się oddalonym od komety o sto dziewięćdziesiąt razy dalej aniżeli księżyc od ziemi przy największej swej odległości. Owoż wiadomo, że gdyby Jowisz znalazł się w takiej odległości jak księżyc od kuli ziemskiej, to krąg jego przedstawiałby średnicę trzydzieści cztery razy większą aniżeli średnica księżyca. W oczach spostrzegaczów Galii przedstawiał on wtedy krąg wielkich rozmiarów.
 Widziano dokładnie różnobarwne pasy wijące się po nim równolegle do równika, szarawe na północy i południu, kolejno to ciemne to ja-