Strona:Juliusz Bandrowski - Najnieszczęśliwsi.djvu/21

 Porządek domu oparty był na regulaminie wzorowanym na podobnych domach paryskich.
 Uproszony przez D-ra Chrostowskiego jeden z mecenasów zajął się ułożeniem ustawy i potwierdzeniem jej u władz w Petersburgu. Ustawa przyjęta i zatwierdzona przez ministeryum spraw wewn. w d. 14 Lipca 1897 roku, ogłoszoną została drukiem i wprowadzoną w życie w Warszawie.
 Ustawa ta właśnie rozszerzyła podstawę działania w imię dobroczynnej idei, pozwalając na otwieranie lecznic dla nieuleczalnych, a niezamożnych chorych, na odwiedzanie ich po domach, na opiekowanie się nimi i ich pielęgnacyę.
 W myśl zatwierdzonej ustawy zgrupowała się zaraz około Janiny hr. Potockiej rada opiekuńcza Towarzystwa i nastąpiła trwała organizacya „Towarzystwa dla nieuleczalnych“. W dniu 3 kwietnia 1898 r. na zwołanem pierwszem zebraniu członków odbyły się pod przewodnictwem p. Ludwika Górskiego wybory pierwszego zarządu Towarzystwa. Do rady opiekuńczej weszły panie: Janina hr. Potocka, Gustawowa hr. Łubieńska, Marya Wrotnowska, Kaźmierzowa Gruszczyńska i Janowa Lasocka; panowie: Mieczysław ks. Woroniecki, Seweryn ks. Światopełk Czetwertyński, Adam hr. Zamojski, Henryk Radziszewski, Dr. Witold Żurakowski.