Ta strona została uwierzytelniona.
II
1
Niewzruszone są nasze wieże,A przecież stoją na ziemi,
Dźwiękiem mocnym, dźwiękiem powszednim
Rozdzierają wieczność pacierzem.
2
Tym, którym w serce zaglądaKrzew miłości — pali i kłuje —
O świcie przy naszem biciu,
Bóg ciernie z serca wyjmuje.
3
W naszych tonów krótkich komendzie —Surowa jest rzeczywistość.
Wyrąbałyśmy drogę pokorze,
By szły po niej męstwo i czystość.
