macierzystym było wówczas najusilniej zwalczane. W Europie podobne zasady znajdujemy dopiero za czasów Fryderyka Wielkiego w Prusach. W innych kolonjach także zaczynano uznawać zasadę wolności religijnej w szerszym lub ciaśniejszym zakresie. Katolicki Maryland 1649 zezwala każdemu wyznawcy Jezusa Chrystusa na swobodę praktyk religijnych[1].
I dziwna, tak mało zgodna z zasadami two treatises on government, konstytucja dla Północnej Karoliny z polecenia Shaftesbury’a i innych, opracowana przez Locke’a i zaprowadzona w 1669 r., nie przyznaje wprawdzie równouprawnienia, jednakże opiera się na tolerancji względem dyssydentów, żydów i pogan[2].
Każdym siedmiu osobom, wyznającym jakąś religję, dozwala się stworzyć kościół lub stowarzyszenie religijne[3]. Wszelki przymus w rzeczach wiary jest wykluczony, tylko każdy mieszkaniec musi w siedmnastym roku życia oświadczyć, do jakiego związku na-
- ↑ Bancroft I, s. 193, E. Lloyd Harris, Church and State in the Maryland Colony. Rozprawa inauguracyjna. Heidelberg 1894, s. 26 i d.
- ↑ Kartą z 1665 r. przyznaną została Karolinie tolerancja religijna, Poore II, s. 1397. Sam Locke chciał zapewnić zupełną wolność religijną, porówn.: Laboulaye I, s. 397.
- ↑ Art. 97, Poore II, s. 1406 — 1407.
tract of lande hereafter mentioned; they behaving themselves peaceablie and ąuietlie, and not useing thśs libertie to licentiousnesse and profanenesse, nor to the civill injurye or outward disturbeance of others; any law, statute or clause, therein contayned or to bee contayned, usage or custome of this realme, to the contrary hereof, in any wise, notwithstanding“. Poore II, s. 1596.
